Zagrożenia dla pracowników i wypadki mogą zdarzyć się w każdym miejscu pracy. Odzież ochronna to osobiste wyposażenie ochronne, które ochroni użytkownika przed zagrożeniami dla zdrowia lub bezpieczeństwa.

Środki ochrony indywidualnej mogą obejmować takie elementy, jak kaski, rękawice ochronne, gogle, kombinezony ochronne, odzież o wysokiej widoczności, obuwie ochronne, szelki bezpieczeństwa, zatyczki do uszu, ochraniacze uszu i sprzęt ochrony dróg oddechowych. W odpowiednich sytuacjach można zapewnić jednorazową odzież ochronną, przykładowo kombinezony czy maseczki oraz rękawice jednorazowe.

Pracodawcy mają obowiązki dotyczące zapewnienia i używania osobistego wyposażenia ochronnego w pracy. W hierarchii kontroli ryzyka środki ochrony indywidualnej uważa się za zajmujące najniższe miejsce i reprezentujące opcję ostateczności.

Jest to właściwe tylko wtedy, gdy dane zagrożenie nie może być całkowicie usunięte lub kontrolowane w taki sposób, że szkoda jest mało prawdopodobna, na przykład poprzez odizolowanie zagrożenia lub zmniejszenie ryzyka u źródła do akceptowalnego poziomu.

Środki ochrony indywidualnej chronią tylko osobę, która ich używa, natomiast środki kontrolujące ryzyko u źródła mogą chronić wszystkich w miejscu pracy. Teoretyczne maksymalne poziomy ochrony rzadko są osiągane przy użyciu środków ochrony indywidualnej takiej jak odzież bhp, a rzeczywisty poziom ochrony jest trudny do oszacowania ze względu na czynniki, takie jak złe dopasowanie lub brak noszenia odzieży ochronnej w razie potrzeby. Skuteczną ochronę można osiągnąć jedynie za pomocą sprzętu, który jest prawidłowo zamontowany, konserwowany i właściwie używany przez cały czas. Noszenie odzieży ochronnej jest wskazane w wielu zawodach i przedsiębiorstwach przez cały czas przebywania w miejscu pracy. Odzież ochronna może ograniczać użytkownika, jeśli są źle dobrane czy dopasowane, ograniczając ruchomość, widoczność lub wymagając noszenia dodatkowej masy, dlatego należy ją odpowiednio dobrać do sytuacji i rodzaju wykonywanych czynności.